در بی ربطی ِ نویسنده به نوشته اش

این نویسنده ی یک مطلب، داستان، چیز، خودش را در یک جایی پشت ِ جمله هایی از نوشته اش قرار می دهد. این کدهایی که خاص خودش هستند را، المان های خیلی نامحسوس ِ ذهنی- عادتی- رفتاری اش را می گذارد بین نوشته اش. بعد تو هم نمی فهمی این ها را. آن وقت همه حال شان خوب است کلن.